اگر شما هم صاحب فرزندي هستيد كه شب‌ها در كنار شما و در رختخواب شما مي‌خوابد، بدانيد كه تنها نيستيد. خيلي از والدين مشکل خوابيدن کودک در رختخواب‌شان را دارند. در حالي که کودک بايد در تخت جداگانه طوري که بتوانند او را کنترل کنند، باشد.خيلي از كودكان نوپا، بچه‌هاي سنين قبل از مدرسه و حتي بچه‌هاي دبستاني حداقل اوايل شب در كنار والدين مي‌خوابند.
طبق آمار انجمن ملي خواب آمريکا، 24 درصد از والدين اظهار مي‌کنند که فرزندانشان حداقل اوايل شب كنار آنها مي‌خوابند.خوابيدن در كنار والدين 2 دليل عمده دارد. يكي نحوه تصميم‌گيري خانواده است. دليل دوم واكنش به خوابيدن در كنار هم است. والدين واقعا اين را نمي‌خواهند اما جدا کردن کودک راحتتر از حل مشكل در ساعت 2 نيمه شب است.تغيير عادت كمي سخت است. آموزش به يک كودك نوپا کمي راحتتر از آموزش به کودک بزرگتری ست که به اين کار عادت کرده است. وقتي تخت کودک داراي نرده است راحتتر مي‌توان او را متقاعد کرد که بايد سرجاي خودش بخوابد چرا که قادر نيست از تخت پايين بيايد. · سعي کنيد با زبان نرم كودك را تشويق كنيد تا سر جايش بخوابد.
مي‌توانيد كودكتان را مشتاق كنيد كه در رختخوابش بخوابد.· زمان خواب را زمان‌بندي کنيداگر فرزندتان نمي‌تواند بدون حضور شما بخوابد، به تدريج او را از رختخواب خود جدا كنيد. به جاي خواباندن او در رختخوابتان در كنار تخت كودك خود بخوابيد تا وقتي او كاملا خوابش ببرد. بعد از چند روز 1 صندلي دركنار تختش بگذاريد. روي آن بنشينيد تا خوابش ببرد و كم‌كم صندلي را از تخت او دورتر كرده و سپس صندلي را از اتاق برداريد.· مقاوم و صبور باشيد!مقاومت والدين به‌ويژه مادر نقش اساسي و مهم را دارد.
حتي اگر در نيمه شب هم شده كودك را سر جايش ببريد. البته اين كمي سخت است اما اگر مي‌خواهيد عادت خوابيدن در اتاق را به او ياد دهيد بايد كمي سختي را تحمل كنيد. شايد لازم باشد ابتدا چند شب براي بردن كودك به اتاقش از خوابتان بزنيد اما قادريد تمام طول شب، شب‌هاي بعد بخوابيد.مادر بايد به کودک اعلام کند که به هيچ‌وجه اين کار ممکن نيست اما به کودک اين اجازه داده مي‌شود که با مادر به اتاق‌اش برگردد و تا موقع خوابيدن، مادر کنار او باقي بماند.
اگر مادر اين روند را براي مدتي مانند يک ماه ادامه دهد اما تنها يک مرتبه به کودک اجازه خوابيدن در کنار خود را بدهد، تمام زحمات مادر از بين خواهد رفت. وقتي سن کودک بالاتر برود و اين اتفاق نيفتاده باشد، جدا کردن مرحله به مرحله توصيه مي‌شود، يعني کودک در مرحله اول در تخت خود در اتاق والدين مي‌خوابد، بعد تخت او به تدريج فاصله بيشتري از تخت والدين مي‌گيرد تا آنکه به اتاق خودش منتقل شود.·
شايد گاهي لازم شود كه نرم‌تر باشيدوقتي فرزندتان بيمار و ناخوش است شايد لازم باشد كه همراه او در اتاقش بخوابيد در اين صورت او احساس راحتي بيشتري مي‌كند. گاهي برخي والدين اين را فراموش مي‌كنند و سخت‌گيري براي خوابيدن در رختخواب خود را هميشه اجرا مي‌كنند. در حالي كه گاهي بودن و ماندن در طول شب در كنار كودك براي او بهتر است.يادتان باشد که :· بعد از سال اول بايد حتما محل خواب کودکان از والدين جدا شود.· هرچه سن جدا کردن محل خواب کودکان در سنين پايين‌تر صورت بگيرد، اين روند آسان‌تر و با آرامش بيشتر ممکن خواهد بود. هر چه سن جدا کردن محل خواب در سن بالاتر باشد، اين امر سخت‌تر و گاهي غيرممکن مي‌شود. براي اينکه به ويژه بعد از سال اول، بخواهيم کودک را جدا کنيم بهتر است والدين در اتاق خواب کودک حضور پيدا کنند تا او به خواب رود. والدين و به‌ويژه مادر نبايد هيچ قسمت از اندام خود مانند دست يا مو را در اختيار کودک قرار دهد و از همان ابتدا کودک را عادت دهند تا عروسک‌هاي خود به ويژه عروسک‌هاي پشمالو که احساس امنيت مي‌دهند را بغل کند و به خواب برود. اين قسمت خيلي راحت ماجراست
منبع : سلامت ایران